Uyku beslenme ya da bebeğimizle ilgili bir rutin oluştururken bizi dehşete düşüren, elimizin ayağımıza dolanmasının bir numaralı sebebi AĞLAMA! Gelin, ağlamanın ayrıntılarına bakalım:
Bu konu da farklı ekoller olsa da, kabaca anlatacak olursak, çaresizce ağlamak bebeğinize zarar verebilecekken, ona destek olduğunuz durumlarda ağlamak bebeğinizi sakinleştirir. Sizinle dertleşmesini bile sağlayabilir. Galiba yanlış okudum! Nasıl yani!? Dediğinizi duyar gibiyim.
Doğru duydunuz, bebeğinizin ağlamasına da izin verin. Bebeğiniz ağladığı zaman, doğal eğiliminiz onu kurtarma olabilir. Bebeğinizin sıkıntıda olduğuna, acı çektiğine inanabilir hatta ağlamanın kötü olduğunu düşünebilirsiniz.
Aslında bebeğinizin sizinle iletişim kurma yoludur ağlama. Biz, ebeveynler olarak çocuklarımızın kendilerini ifade etmelerini istemiyor muyuz? Dertlerini söylemelerini, rahatsız olduğu durumdan bahsetmelerini ya da isteklerini belirtmelerini.. Bunlar için çocuğunuzun dil gelişiminin başlamasını beklememeliyiz.
Henüz konuşamıyor olsa da, size derdini anlatmaya çalışıyor. Öncelikle üç derin nefes alıp kendinizi sakinleştirin ve eğilip onun minik bakış açısından dünyaya bakmaya çalışın. Şuan da ne görüyor? Neyden rahatsız olmuş olabilir? Tabi ki bebeğinize destek olun fakat Tracy Hogg’un dediği gibi Eşiniz ‘yorgunum’’ ya da ‘su verir misin’ dediğinde ağzına çorap mı tıkıyorsunuz? Elbette ki hayır. O halde bebeğinize neden bunu yapıyorsunuz? Bebeğinize sadece söz sahibi olmamayı öğretiyorsunuz.
Çok değil. Sadece birkaç saniye durup bebeğinizi dinleyin ve olabilecekler listesini gözden geçirin, ardından müdahale edin. Ebeveynler gerçekten dinlemek ve farklı ağlamaları ayırt etmek için durmadıklarında, zamanla bebeklerin ağlaması tek tipe bürünür ve sadece ‘ Heyy! Sana söylüyorum bana dikkatini ver!’ söylemine dönüşür.
Hangi tür ağlamadan bahsediyorsunuz derim öncelikle? Bebeğinizi tek başına bıraktığınız ya da sadece uzaktan ona baktığınız ve ihtiyaçlarını karşılamadan susmasını beklediğiniz ağlama mı? yoksa bebeğiniz ağlarken, ona sarıldığınız veya anlamaya çalıştınız, sebep bulamamış olsanız bile, Onu severek, okşayarak destek olduğunuz durum mu?
Elbette ki birinci durum güvenli bağlanmayı zedeler. Fakat ikinci durumda bebeğinizin yanındasınız, ihtiyaçlarını karşıladınız, ağlamaya devam etse de annesi yanında ve sarılıyor.
Bebeğinizin ağlamasını daha sebebini bulmadan susturarak ona iyilik yapmıyorsunuz.
-Savunduğum şey bebeklerinizi uyku için ağlamaya bırakmak asla değil-Bebeğinizin bireyselliğini önemseyin, Durun- Derdini dinleyin- İstediğine odaklanın- Durum için yardımcı olun- Kendini sakinleştirebilmesi için fırsat tanıyın! İzin verin sizinle kurduğu iletişimde derdini anlatsın. Kucaklayıcı olun!
Yazı: Bebek ve Uyku Danışmanı ve Hemşire Seda Özcan
İLGİLİ İÇERİKLER