Küçük bir kulübede inziva deneyimini paylaşan Çağla Şıkel: Kendime hiç bu kadar yaklaştığımı hissetmemiştim

"Karanlık inzivadada yaşadığım aynı hissi yaşadım. Kapı kapanır kapanmaz ne zaman açılacak? diye düşünen zihnimden kurtulmam birkaç saniyemi aldı ve sadece nefesime odaklandım… Meditasyon yapıp yapmadığımı dahi bilmiyorum ki… Meditasyonun zaten kendi kendine olduğu, gözümü açsam da zifiri karanlık, BEN , en derinlerim ve nefesim arasında geçen 11 saat .. Bir gece öncesinden son yemeğimi 18:30 gibi yiyip 24 saati yemek yemeden ve su içmeden tamamladım. Aynı zamanda vücudumun kendini yenilemesine fırsat tanıdığım büyülü saatler… Kendime hiç bu kadar yaklaştığımı hissetmemiştim. Hiç kimsesiz hiçbir şeysiz ve zamansız olma hali… Kimi zaman bir cenin gibi kıskıvrak kimi zaman genişleyen kabına sığmayan yaşamın kendisiydim… Ah o kuş sesleri… Bir an bile susmadılar buradayız seni bekliyoruz der gibi… En derin en uzun kendimle baş başa kalışımdı… Yine kelimelere dökmekte başarısız olduğun bir deneyim…"