ÖZDEM:
içsel varlığım olan özü demir olan, demir özlü
ÖZDEMİR:
Gerçek, özlü demir
ÖZDİLEK:
İçten dilenen şey, içsel dilek
ÖZDİLP:
Özü dilli, tatlı dilli
ÖZDİNÇ:
Dinç kimse, özü dinç
ÖZDOĞA:
Özce doğaya benzeyen kimse
ÖZDOĞAL:
Özce doğaya uygun, doğal kimse
ÖZDOĞAN:
Özce şahin gibi olan kimse
ÖZDOĞRU:
Doğru kimse, özü doğru
ÖZDURU:
İçsel varlığı duru kimse, temiz kimse
ÖZDURUL:
İçsel varlıkça durulaş, özünü durulaştır, duru özlü ol
ÖZEK:
Ağacın, bitkinin içi, özü, çalışkan, güç, soluk, nefes, okla Boyunduruğu birbirine bağlayan demir