KORGÜN:
Kızıl Güneş, kor durumdaki Güneş
KORHAN:
Çok güçlü hükümdar
KORKMAZ:
Korku bilmeyen
KORKUT:
Büyük dolu tanesi
KORKUTALP:
Korkusuzluğuyla başkalarına korku salan yiğit kişi
KOŞAL:
Koşarak git ve al
KÖKEN:
Temel, soy, çıktığı yer
KÖKER:
Soyca yiğit olan kimse, kökü yiğit
KÖKNAR:
Çam türünden, yatay dallı, kerestelik bir orman ve süs ağacı
KÖKSAL:
Köksal, iyice yerleş, uzun yaşa
KÖKSALAN:
Kökleşmiş olan, kök salmış olan
KÖKSAN:
Köklü ün, köklü ad