Dış gebelik şüphesi
O telefonu kapattıktan sonra geçen günler yazması kadar kolay değildi…
Anne Tavşan
21 Kasım
Telefonum çaldı, arayan doktorumdu. "Ne oldu kan testinin sonucu" diye soruyordu... Bende ona “ Daha kan aldırmadım çünkü karnım ağrıyor, adet oldum olacağım” diyordum. Karşı taraftan gelen cevap şu şekilde, hiç beklemediğim bir şekilde oldu 'Hayır! 10 gün gecikme normal değil yarın gidip kan aldırıyorsun ve beni arıyorsun'…
22 Kasım
Sabah zar zor uyandım, bu ara inanılmaz uykum var, sonunda yataktan kalktım ve gidip kan verdim… Hcg seviyem 198.91 yani hamileyim! Ancak!
Test sonucunu görünce hemen bir sevinçle doktorumu aradım ancak moralimi bozacak olan o sözleri duydum... Moralimi bozdum çünkü doktoru tanıyordum, kendisi hem çok tecrübeliydi hem de asla boşa konuşmazdı. Kaç senelik doktorumdu, o bir şey söylüyorsa boşa söylemez biliyordum…
Telefonda “ Hcg seviyen son adet tarihin 11 Ekim 2014'e göre çok düşük, normal değil… 200'lü Hcg seviyeleri en sevmediğim seviyelerdir. En kötüsü ne dersen; bu bir 'dış gebelik' olabilir. Kimseye şimdilik bir şey söyleme, eğer bu dış gebelikse de korkulacak bir şey yok, salı sabahı yani 25 Kasım'da aynı yerde tekrar kanda Hcg baktır ve sonuçla bana gel dedi. Şimdi gelsen bile Hcg 600'lerde olmadan ultrasonda bir şey göremem zaten” dedi. Kapattık…
O kadar ağladım ki, ağlarken duruma alıştım. Bu ilk denememizdi, böyle şeyler olabilirdi, kader ve kısmet sonuçta bu işler. Kendime dürüst olduğumda ise tek derdimin bebek değil, dış gebeliği sonlandırmak için ilaç alacak olmam olduğunu da anladım. Sonra sakinleştim bu çocuk dünyaya gelecekse gelecek, gelmeyecekse gelmeyecek... Kaderi çoktan belli, kendimi üzmeme hiç gerek yok. Bu süreci bu kadar dramatik atlatmam sanırım evde günlerdir yalnız olmam, eşim iş gezisinde ve daha 3 gün daha yok… İnternetin ne kadar kötü ve yanlış bilgiler içerdiğini bilmeme rağmen tabi ki o gece kendime engel olamadım. Araştırdım, araştırdıkça ağladım, tanımadığım insanların korkularını kalbimde hissettim, onlara dua ettim. Sonra gücümü topladım ve annemi arayıp her şeyi anlattım. Şansıma annem de İstanbul’da değildi. O saatten sonra kendisiyle hep görüntülü konuştuk ve kendimi harika hissettim! Boşuna dememişler bir tek annem olsun, bana bir şey olmaz diye!
Dış gebelik korkusu ve bilinmezlikle geçirdiğim günler sayesinde Türkiye'de bu konudan mustarip birçok kadın olduğunu öğrendim ve onlara her zaman güzel duygularım, güzel dileklerimi ileteceğime kendi kendime söz verdim. Çünkü artık onların yaşadıklarını çok iyi anlıyordum.
25 Kasım
Çoook yağmurlu bir İstanbul sabahı, günlerden Salı… Saat 08.00'de Hcg seviyesine bakılması için kan vermeye gittim. Kendimi en kötüsüne yani dış gebeliğe geçen 4 günde alıştırmıştım. Üzerimde inanılmaz bir güven, cesaret vardı. Kararımı da geçen dört gün içinde vermiştim, eğer bu bir dış gebelikse kimseyi beklemeden buradan çıkıp doktoruma gidip bu işi hemen sonlandıracaktım. Bir yandan da içimden hep “ne olur Hcg seviyem 400 küsürlere çıkmış olsun, gerilemesin ya da aynı kalmasın” diyordum. Hoş seviyenin 400 olması bile beni dış gebelik ihtimalinden kurtarmıyordu..
Saat 09.50'de telefonumda 'yeni mail' sesini duydum. Her çok önemli olayda yaptığım gibi bunda da nefesimi tuttum ve aniden sonuçla yüzleştim.
özlerime inanamıyordum!!! Sonuç Hcg seviyem 845.53!!!!
İlk 198 hcg'yi görüp, sevinip doktorumu arayıp, hevesim boğazımda kaldığından dolayı bu kez hiç tepki vermedim. Hemen doktorumu aradım ve sonucu söyledim. Sonunda şu cümleyi doktorumdan duydum. "Elif bu harika bir değer. Bu değer dış gebelik riskini %2-3 lere düşürüyor. %95 geç yumurtlamışsın hepsinin sebebi bu. Hcg 1000'i geçmeden dış ultrasonla göremem ama bugün geldiğinde vajinal ultrasonla ufak bir şeyler görebiliriz' dedi ve kapattık.
İşte ondan sonra ben 3 dakika böğüre böğüre ağladım, sevgilimi aradım ağlamaktan konuşamadık kapattık, yattım ağladım o 4 günün stresini vücudumdan tamamen atana kadar ağladım. Sonra gözyaşlarımı silip, sıcak bir duşa girdim. Çıktığımda süper pozitif ruhuma geri kavuşmuştum:) hemen annemi aradım uzun uzun konuştuk, bence kızın olacak rüyamda gördüm dedi.
Hayatımın ilk hamileliğinde, sonucu aldığım ilk an doktorumdan aldığım beklemediğim olumsuz yaklaşımdan dolayı aslında biraz silkelendim. Bir canlıyı dünyaya getirmek o kadar da kolay değilmiş anladım. Mesela şu an tek derdim sağlıklı olmamız başka hiçbir şeyini, cinsiyetini vs. merak etmiyorum. Sadece sakinim…
Telefonum çaldı, arayan doktorumdu. "Ne oldu kan testinin sonucu" diye soruyordu... Bende ona “ Daha kan aldırmadım çünkü karnım ağrıyor, adet oldum olacağım” diyordum. Karşı taraftan gelen cevap şu şekilde, hiç beklemediğim bir şekilde oldu 'Hayır! 10 gün gecikme normal değil yarın gidip kan aldırıyorsun ve beni arıyorsun'…
22 Kasım
Sabah zar zor uyandım, bu ara inanılmaz uykum var, sonunda yataktan kalktım ve gidip kan verdim… Hcg seviyem 198.91 yani hamileyim! Ancak!
Test sonucunu görünce hemen bir sevinçle doktorumu aradım ancak moralimi bozacak olan o sözleri duydum... Moralimi bozdum çünkü doktoru tanıyordum, kendisi hem çok tecrübeliydi hem de asla boşa konuşmazdı. Kaç senelik doktorumdu, o bir şey söylüyorsa boşa söylemez biliyordum…
Telefonda “ Hcg seviyen son adet tarihin 11 Ekim 2014'e göre çok düşük, normal değil… 200'lü Hcg seviyeleri en sevmediğim seviyelerdir. En kötüsü ne dersen; bu bir 'dış gebelik' olabilir. Kimseye şimdilik bir şey söyleme, eğer bu dış gebelikse de korkulacak bir şey yok, salı sabahı yani 25 Kasım'da aynı yerde tekrar kanda Hcg baktır ve sonuçla bana gel dedi. Şimdi gelsen bile Hcg 600'lerde olmadan ultrasonda bir şey göremem zaten” dedi. Kapattık…
O kadar ağladım ki, ağlarken duruma alıştım. Bu ilk denememizdi, böyle şeyler olabilirdi, kader ve kısmet sonuçta bu işler. Kendime dürüst olduğumda ise tek derdimin bebek değil, dış gebeliği sonlandırmak için ilaç alacak olmam olduğunu da anladım. Sonra sakinleştim bu çocuk dünyaya gelecekse gelecek, gelmeyecekse gelmeyecek... Kaderi çoktan belli, kendimi üzmeme hiç gerek yok. Bu süreci bu kadar dramatik atlatmam sanırım evde günlerdir yalnız olmam, eşim iş gezisinde ve daha 3 gün daha yok… İnternetin ne kadar kötü ve yanlış bilgiler içerdiğini bilmeme rağmen tabi ki o gece kendime engel olamadım. Araştırdım, araştırdıkça ağladım, tanımadığım insanların korkularını kalbimde hissettim, onlara dua ettim. Sonra gücümü topladım ve annemi arayıp her şeyi anlattım. Şansıma annem de İstanbul’da değildi. O saatten sonra kendisiyle hep görüntülü konuştuk ve kendimi harika hissettim! Boşuna dememişler bir tek annem olsun, bana bir şey olmaz diye!
Dış gebelik korkusu ve bilinmezlikle geçirdiğim günler sayesinde Türkiye'de bu konudan mustarip birçok kadın olduğunu öğrendim ve onlara her zaman güzel duygularım, güzel dileklerimi ileteceğime kendi kendime söz verdim. Çünkü artık onların yaşadıklarını çok iyi anlıyordum.
25 Kasım
Çoook yağmurlu bir İstanbul sabahı, günlerden Salı… Saat 08.00'de Hcg seviyesine bakılması için kan vermeye gittim. Kendimi en kötüsüne yani dış gebeliğe geçen 4 günde alıştırmıştım. Üzerimde inanılmaz bir güven, cesaret vardı. Kararımı da geçen dört gün içinde vermiştim, eğer bu bir dış gebelikse kimseyi beklemeden buradan çıkıp doktoruma gidip bu işi hemen sonlandıracaktım. Bir yandan da içimden hep “ne olur Hcg seviyem 400 küsürlere çıkmış olsun, gerilemesin ya da aynı kalmasın” diyordum. Hoş seviyenin 400 olması bile beni dış gebelik ihtimalinden kurtarmıyordu..
Saat 09.50'de telefonumda 'yeni mail' sesini duydum. Her çok önemli olayda yaptığım gibi bunda da nefesimi tuttum ve aniden sonuçla yüzleştim.
özlerime inanamıyordum!!! Sonuç Hcg seviyem 845.53!!!!
İlk 198 hcg'yi görüp, sevinip doktorumu arayıp, hevesim boğazımda kaldığından dolayı bu kez hiç tepki vermedim. Hemen doktorumu aradım ve sonucu söyledim. Sonunda şu cümleyi doktorumdan duydum. "Elif bu harika bir değer. Bu değer dış gebelik riskini %2-3 lere düşürüyor. %95 geç yumurtlamışsın hepsinin sebebi bu. Hcg 1000'i geçmeden dış ultrasonla göremem ama bugün geldiğinde vajinal ultrasonla ufak bir şeyler görebiliriz' dedi ve kapattık.
İşte ondan sonra ben 3 dakika böğüre böğüre ağladım, sevgilimi aradım ağlamaktan konuşamadık kapattık, yattım ağladım o 4 günün stresini vücudumdan tamamen atana kadar ağladım. Sonra gözyaşlarımı silip, sıcak bir duşa girdim. Çıktığımda süper pozitif ruhuma geri kavuşmuştum:) hemen annemi aradım uzun uzun konuştuk, bence kızın olacak rüyamda gördüm dedi.
Hayatımın ilk hamileliğinde, sonucu aldığım ilk an doktorumdan aldığım beklemediğim olumsuz yaklaşımdan dolayı aslında biraz silkelendim. Bir canlıyı dünyaya getirmek o kadar da kolay değilmiş anladım. Mesela şu an tek derdim sağlıklı olmamız başka hiçbir şeyini, cinsiyetini vs. merak etmiyorum. Sadece sakinim…
