Onlar hepimizin çocukları…

Sizlerle tanıştırmak istediğim bir girişimci kadın var; Tuğba Doğan. Kendisini sosyal medya sayesinde tanıdım ve kendisiyle gurur duydum. Tuğba tek başına bir proje hayata geçirmiş; Çocuklar Giysin Diye! Bu tamamen bir sosyal sorumluluk projesi, Tuğba’nın bireysel projesi ve Tuğba hiçbir dernek veya kuruma bağlı değil. Şahsen benim böyle bir projeden bugüne kadar haberim yoktu, tesadüfen gördüm yırtık ayakkabısından ayakları fırlayan ufacık çocuğun fotoğrafını… Çocuklar Giysin Diye’nin Instagram ve Facebook sayfalarında paylaşılan fotoğraflardan sonra ülkemizin haline, acı gerçeğine bir yandan kahrolurken bir yandan da Tuğba ile görüşmeye karar verdim… Tuğba’nın anlattıklarını dinleyince, özellikle burada hepsini paylaşamayacağım o çocukların fotoğraflarını görünce gözyaşlarıma hakim olamadım. Aklıma o an babam geldi. Ben küçüktüm, babam haberlerde, televizyonda ne zaman ayağı çıplak, karnı aç çocuk görse ağlardı… Ben de “neden ağlıyorsun?” diye sorardım, o da “ Sizler açlık ne, üşümek ne bilmiyorsunuz. Önünüze geleni bile beğenmiyorsunuz. Bu çocuklar ise… Onlar da çocuk işte bak ” derdi… Şimdi anlıyorum neden ağladığını… Ayrıca bu ülkenin, bu dünyanın böyle gerçekleri varken bir günümüz ebeveynlerinin karnı tok, sırtı pek, sağlıklı çocuğuna kendi hayal ettiği dünyayı, şartları veremediğine üzülmesi utanılacak bir şey bence… Neymiş özel okula gidemiyormuş, üçüncü oyuncağı alamıyormuş, tatile gönderemiyormuş, 10 dil öğretemiyormuş… Çocuklar Giysin Diye!  diyerek Tuğba ile keyifli bir sohbet gerçekleştirdik, şimdi sözü kendisine bırakıyorum;
Yaptığın iş herkesin isteyip yapamadığı, yapmadığı bir şey… Sen bu projeyi hayata geçirmeye nasıl karar verdin?
Tamamen tesadüfen Instagram üzerinden Ağrı Doğubayazıt'ta bir ilköğretim okulunun öğretmenlerinin yardım çağrısını gördüm ve o okula giyim yardımında bulundum. Daha sonra okulun öğretmenleri tarafından bana gönderilen fotoğraflarda o çocukların sevincini görmek beni çok mutlu etti ve acaba ben daha fazla yardım toplayıp okullara ulaştırabilir miyim diye düşünmeye başladım.  Sonra bir anda Çocuklar Giysin Diye ismi aklıma geldi ve sosyal medya hesabı açıp çalışmaya başladım. İlk başlarda çok umutsuzdum ama ilk yardım kargom Londra'dan gelince "tamam" dedim "olacak bu iş"…

Projeni ne zaman hayata geçirdin,  ilk gönderim yaptığın çocukları hatırlıyor musun?
Bahsettiğim Ağrı Doğubayazıt’ta olan ilköğretim okuluna yaklaşık bir sene önce yardımı göndermiştim. Ağrı’daki çocukların hepsinin yüzlerindeki sevinci hatırlıyorum…Aslında tüm okullarımdaki çocukları tanırım, bu kim diye sorsanız hangi okul olduğunu ve nasıl tepki verdiklerini anlatabilirim. Hepsiyle çok yakından ilgileniyorum ve her hallerini bilmek hoşuma gidiyor.

Sadece Instagram ve Facebook sayfaları üzerinden mi yardım topluyorsun?
Şu an yoğun olarak Instagram ve Facebook sayfamı kullanıyorum, yardımlar için oradan iletişime geçiyorum. Twitter’da çok aktif değilim çünkü tek başına iki hesapla bile ilgilenmek epey vakit alıyor.

Tüm süreçlerle tek başına mı ilgileniyorsun?
En başından beri ben ilgileniyorum, bu işle ilgili arayan direkt benimle görüşüyor, mesajlara ben cevap yazıyorum. Aylık bir liste yapıyorum, o liste için hazırlık yaptığımı devamlı sayfalarımda paylaşıyorum, daha sonra gelen yardımları yaş ve sayılarına göre hazırlayıp okullara, öğretmenleri adına kargo ile gönderiyorum. Ben çalışıyorum ve genelde izin günlerimde depoda oluyorum çünkü hazırlıklar epey vakit alıyor. Yorucu ama her şeye değer… Bu işten büyük keyif alıyorum.

Sanırım gelen yardımları sağlıklı bir şekilde depolayabilmen ve ayırabilmen için Ataşehir Belediyesi destek veriyor değil mi?
Ben Ataşehir'de oturuyorum. Gelen yardımları saklamakta zorlanınca Ataşehir Belediyesi’ne başvurdum, durumu anlattım ve Belediye Başkanımız Battal İlgezdi, Ferhatpaşa Ataevi'nin deposunu bana vererek en büyük desteği vermiş oldu. Artık oldukça düzenli ve gelen yardımları sağlıklı olarak muhafaza edebildiğim bir depom var.

Yardımın türü, kitap ya da kıyafet olması fark ediyor mu?
Bu proje köy çocuklarının eğitimlerine destek amaçlı çalışıyor çünkü bu çocuklar ayakkabısı, montu, kazağı ya da kalemi defteri olmadığı için okula gidemeyen çocuklar… Ayrıca sadece köy okullarındaki çocuklara değil şu an ortaokul ve lise öğrencilerine de sınavlara hazırlık ve yardımcı ders kitabı konusunda destek veriyorum. Ancak yardım olarak para kabul etmiyorum, tüm yardımları sadece ihtiyaç malzemeleri olarak alıyorum.
Bazen tamamen farklı yardımlar da alıyorum, onları da ulaştıyorum.  Örneğin; geçenlerde süt sağmak için kullanılan göğüs pompası ve bebek puseti yardım olarak geldi. Maddi imkansızlıklar içinde yeni doğmuş bir bebek için annesine yeni kıyafetler ile birlikte bu gelen yardımı götürdüğümde annenin yaşadığı mutluluk görülmeye değerdi…

Yardım ulaştırdığın çocukların yaş aralığı var mı?
Çocuklar eğitimlerinden geri kalmasınlar diye çabaladığımdan dolayı, yardım hazırlıkları yaparken okul grubu çocuklar için yardım topladığımı mutlaka belirtiyorum yani 5 ile 15 yaş arası yardım alıyorum ama gelenlerin içinden bebek eşyaları da çıkabiliyor. Onları da çocukların kardeşlerine yine ihtiyaç sahibi olanlara yolluyorum.

İhtiyaç sahibi okullardan, çocuklardan nasıl haberin oluyor?
Çocuklardan sosyal medya hesaplarımdan bana ulaşan öğretmenler sayesinde haberdar oluyorum . Öğretmenler çoğu zaman çocukların fotoğraflarıyla yardım istiyorlar. Ben de yardım toplarken kime yardım gideceğini insanlar görsünler diye fotoğrafları sayfamda paylaşıyorum. Yine aynı çocukların eksiklerini tamamladıktan sonraki mutlu hallerini de takipçilerimle paylaşıyorum…

İlk günden bugüne kadar durup düşünürsen seni en çok etkileyen ihtiyaç/çocuk/okul neydi?
Çocuklar çok değişik duyguları bir arada yaşatabiliyor. Van'da bir öğrencimiz var, adı Macit… Macit ona gönderilen montunu giyerken sevinçten havalara uçmuş ama Şanlıurfa'da ailesinden ve çevresinden sevgi ilgi görmediği için sevinmenin ne demek olduğunu bilmeyen çocuklar var ve onlar rengarenk montlara, botlara bile tepkisiz kalabiliyorlar…

Şimdiye kadar kaç çocuğa, aileye, okula yardım ulaştırdın?
Şu ana kadar 30’dan fazla aileye, 200’e yakın okula yardım gönderdim. Yardımlar sayesinde 10’dan fazla kütüphane kuruldu. Ayrıca engelli çocuklarımız için de birçok özel kuruma kıyafet yardımı gitti. Mümkün olduğu kadar her talebe cevap vermek, yardım göndermeye çabalıyorum.

Günümüz insanının utansa bile düşünmekten kendini alıkoyamadığı soruları kafasından nasıl gideriyorsun, yapılan yardımların fotoğraflarını paylaşarak mı?
Bu kadar çalışmaya, fotoğrafa rağmen hala daha 2. el üç beş parça kıyafet için milyonlarca soru soran, güvenmeyen insanlar tabi ki var. Açıkçası yardımlaşma ülkemizde suistimale açık bir konu olduğu için onları da anlıyorum. Bu iş yardım işi, içinden gelen yardım gönderir, ben kimseye ısrar etmiyorum. Sayfalarımı inceleyin ve siz karar verin.

İnsanlar sosyal medya hesapların haricinde sana nasıl ulaşabilirler ve yardımlarını hangi adrese gönderebilirler?
Instagram: Cocuklargiysindiye, Facebook: Çocuklar Giysin Diye

Yardımların ulaştırılacağı adres:  Tuğba Doğan - Ataşehir Belediyesi Ferharpaşa Ataevi Mareşal Fevzi Çakmak Caddesi No 12 Ferhatpaşa Ataşehir İstanbul.


Ben bir kadın olarak Tuğba’nın yaptıklarıyla gurur duyuyorum ve esas ben Tuğba’ya teşekkür ediyorum. Bu yazıyla herkesi Çocuklar Giysin Diye’ nin yardım çağrılarına duyarlı olmaya davet ediyorum.  Biz eşimle bebeğimiz büyüdükçe kullanmayı bırakacağımız tüm malzemelerimizi Tuğba ile ihtiyaç sahiplerine göndermeye karar verdik. İyi ki varsın Tuğba…