Yaaa noolcak sanki!

‘Yaaa noolucak sanki!’ klasik bir çocuk söylemidir ve her zaman annenin ‘hayır, olmaz’ cümlesinden sonra kullanılır. Fakat anneler, hayır demeye bayılırken, ‘yaa nolucak sanki’ cümlesine gıcık olur…

Çoğu zaman çocukların isteklerini –ne kadar mantıksız olursa olsun- kendi süzgecimden geçirdikten sonra bir şekilde yerine getiririm. Bu kendi süzgecinden geçirme eylemi mantıksız isteği mantıklı hale getirmek işidir aslında. Ocak ayında balık tutmaya gidelim diyen çocuğa doğrudan ‘hayır olmaz’ demek yerine, ‘aaa iyi fikir hadi küveti doldurup içinden oyuncak balıkları yakalayım’ demek mantıksız isteği mantıklı hale getirmektir. ‘Duvarı boyıycaaaammm’ diye tutturan bir çocuğa duvara kocaman bir kağıt yapıştırıp ‘boyayabilirsin ama sadece bu alanı’ demek gibi. Yağmurlu günde pikniğe gitmek isteyen bir maceracıya ‘dışarısı yağmurlu ama araba pikniği yapabiliriz ve yağmuru izleyebiliriz’ demek gibi… Kabul ediyorum ‘hayır olmaz’ demek çok daha kolay ama işe yaramayacağı ve çocuğun ağlayarak gereksiz bir gerilim yaşayacağınız kuvvetle muhtemel… 

Geçen gün çocuklar sinema keyfi yapmak istediler. Birkaç gündür televizyon izlemiyorlardı ve sinema keyfi yapmak evet haklarıydı. Kabul ettim. ‘Patlamış mısır yapar mısın?’ dediler. Yemeklerini zaten yemişlerdi, ona da olur dedim. ‘Aaaa anne çadır da kursana’ dediler. ‘Oooo zor iş’ dedim. Beklediğim cevap geldi, 'yaaaa noolucak sanki!'

Olmaz demeden önce durup düşündüm. Çocuk haklı, ne olur ki kalksam, balkondan çadırı alsam, kursam, ne olur? En fazla on dakikamı alır. Haklısın dedim. Hiçbir şey olmaz. O çadırı kurdum ve çocuklar çadırda patlamış mısırla sinema keyfi yaptılar. 

Bazen şu çocukların sordukları bize göre gereksiz soruların aslında çok da gereksiz olmadığını düşünüyorum. Anneleri kendine getiriyor… 

Hakikaten, noooolucak sanki hemen ‘hayır’ demeden önce biraz durup düşünsek!