Bu büyük felakette nice insanımız, çocuklarımız, gençlerimiz, yaşlılarımız yarım kalan hikayeleriyle dünyadan ayrıldı. Acımız hala taze! Onları bugün anmak, sadece adlarını saygıyla yad etmek olmamalı, onların hayallerini sürdürmemiz, onlardan kalanlarla dayanışmayı hiçbir zaman bırakmamız, onlar için, birbirimizin kıymetini bilerek ve birbirimize daha çok bağlanarak yaşamamamız gerek.

Bu bağı diğer afetlerde olduğu gibi 6 Şubat depreminin hemen ardından da gördüm; Türkiye'nin dört bir yanından, yüreklerindeki sarsıntıyı hisseden herkes, elinden gelen her desteği sunmak için harekete geçti. Arama kurtarma ekipleri, ilk andan itibaren enkaz altında kalan kardeşlerimizin yardımına koştu. Gecesini gündüzüne katan sağlık çalışanlarımız, yaraları sarmak için seferber oldu. Ülkenin her yerinden ve dünyadan gönüllüler, sivil toplum kuruluşları, vatandaşlarımız, şirketler ihtiyaç sahiplerine ulaşmak için canla başla aylarca, gece gündüz çalıştı. Yaralarımızı sarmak için desteklerini sunan tüm dünyadan insanlara kişisel olarak minnetle teşekkür ediyorum.

İçimizdeki yardımlaşma, dayanışma ruhunu bugüne dek defalarca sahada görmüş, yaşamış biri olarak inanıyorum ki hep birlikte yeniden yuvalar inşa edeceğiz, parklarımızda, okullarımızda çocuk sesleri yankılanacak, yıkıntıların içinden büyük umutlar yeşerteceğiz. Türkiye olarak en zor zamanlarda bile umudumuzu kaybetmedik. Tarih boyunca nice zorlukların üstesinden birlikte geldik. Yeter ki bu afeti, afetlerdeki kırılganlıklarımızı, kaybettiklerimizi unutmayalım, afetten etkilenen tüm insanlarımızla dayanışmayı hiç bırakmayalım.

Tüm kaybettiğimiz canların anısı önünde saygıyla eğiliyor, yakınlarının acısını en derinden paylaşıyorum. Hepimizin başı sağ olsun."