"Annem assolist olarak sahne alıyordu. Üç kardeştik. Annem bize bakamadığı için bakıcıya vermiş. Bakıcı da bizi yurda verdi. Bakımsızlıktan tüberküloz olmuşum. Çok küçük yaşta başladı hayatla ve hastalıkla mücadelem, hemşireleri annem zannederdim."

"Yurta çok kalmadık ama ben de kardeşim de çok küçüktük. Ben mi söylüyordum kardeşim mi biliyorum o döneme ait hafızama kazılı "açım, açım" kelimesiydi..."

"13 yaşıma kadar babaannemle büyüdüm. Aile hayatını orada yaşadım. Annem 14 yaşında anne olmuş. Ben asla derken ben de 14 yaşında anne oldum. 20 yaşında ayrıldım. Oğlum en büyük hediye en büyük şükrüm. Onun sayesinde güçlü oldum ve hayata tutundum."

"Allah bin razı olsun asla inkar edemem dostlarımın maddi - manevi desteklerini ama çok ağır geliyor. Çünkü yıllarca ben bakarım, ben yaparım, ben yardım ederim dedim. Şimdi bu durum ağrıma gidiyor. Fakat şunu gördüm ki böyle yaparak alma verme dengesini bozmuşum. Veren el iken alan el olmak, çok fedakarlık çok iyilik çok verici olmak ve her şeyi yapabileceğine inanmak sonunda beni hasta etti. Hep veren eldim, ilk defa alan el oldum, bu benim için çok zor."