'HİPERAKTİF DEDİK' YANLIŞ YAPTIK

Bizim yaptığımız yanlış şuydu; öğretmenler bizi uyardığı dönemde tedaviye başlamadık. 7 yaşındaydı, hiperaktifti ilaç alsın istemedik. 'Çocuk, hiperaktif' olur dedik.

1.5 yılda üç kez ev değiştirdik. Arkadaşları, çevresi değişsin istedik ama bağlantılarını engelleyemedik.

O maddeleri ben de içsem aynı şeyleri yaparım. Onu yapan kızımız değil, ilacın etkisi. O haldeyken her şeyi yapabilirdi. Kendine de zarar verebilirdi, başkasına da...

Kızım ‘iki saat’ diye evden çıkıp saatlerce gelmiyordu.

Yurt dışına yollamayı da şehir değiştirmeyi de düşündük ama hiçbiri bunun çözümü değil.

'BU ÇOCUKLARI KONTROL ETMEK ZOR'

Çok düşündük nerede hata yaptığımızı, hala daha düşünüyoruz. Bu çocukları kontrol etmek çok zor. Sadece biz değiliz bu durumda olan, polis çocuğu, vali yardımcısının çoğu bir sürü çocuk var.

Gözümüzün önünde olsun diye iki sene kızımın arkadaşlarına ev sahipliği yaptık.

Şu an kızım ile konuşamıyorum, dinlemiyor. 'Tamam' deyip geçiştiriyor. Kızımız da maddeye karşı mücadele etti ama çok zor bir durum.

'Beni çıkartın, söz veriyorum yapmayacağım' diyor. 'Nereye isterseniz götürün beni' diyor ama tedavisi devam ediyor.

HER GİTTİĞİNDE AYNI DUYGUYU YAŞIYORUZ

Bir insan çocuğunu kaybeder, toprağa verir ya onu bir sefer verirsiniz ama bu çocukların her evden gidişinde siz ölüyorsunuz geldiğinde de yeniden doğmuş gibi oluyorsunuz.